από το άλμπουμ "Ο Κύβος Ερρίφθη" 2009

Lyrics:

Όταν βρέχει πάντα θυμάμαι το κλάμα αυτού του κόσμου
Θεε μου δύναμη δωσ' μου
στις πλάτες μου να πάρω όλο το βάρος και τον πόνο
να τα βάλω με τον Χρόνο τον μόνο εχθρό μου
Όταν βρέχει πάντα θυμάμαι το κλάμα αυτού του κόσμου
Θεε μου δύναμη δωσ' μου
στις πλάτες μου να πάρω όλο το βάρος και τον πόνο
να τα βάλω με τον Χρόνο τον μόνο εχθρό μου

που στάθηκε μπροστά μου σαν πελώριο βουνό τεράστιος
και μου 'κρυψε το φως του οποίου είμαι πολεμιστής
φορούσε μια κορόνα μαύρη στο κεφάλι κ' είχε
κόσμημα τη Γη γεμάτη σύννεφα βροχής θαρρείς πως είχε
βγει μέσ' απ' τα βάθη ενός απύρινου πλανήτη
γεμάτο σίδερα, οργή και θάλασσα μαύρη
ήταν η ώρα μεσημέρι μα είχε πέσει το σκοτάδι βαθύ
την ώρα εκείνη είχα ζωστεί με όσο κουράγιο μου' χε
μείνει προσευχόμουν σ' ό,τι άγιο είχε απομείνει
μπας και βγει κάτι από αυτό - σε αυτή τη μαύρη Γη
μα ήμουν μόνος - βοήθεια καμία - τότε σήκωσα
κεφάλι και είπα "Τώρα ας τελειώνουμε με αυτό"
Πύρινα πετρώματα πέφταν στη γη με μανία
Τρύπες ανοίγανε στο έδαφος κι ο εχθρός πλησίαζε
με μαύρο πέλεκι και ασπίδα από ατόφια κακία
σ' αυτή τη μάχη δεν υπήρχε ελπίδα καμία

Όταν βρέχει πάντα θυμάμαι το κλάμα αυτού του κόσμου
Θεε μου δύναμη δωσ' μου
στις πλάτες μου να πάρω όλο το βάρος και τον πόνο
να τα βάλω με τον Χρόνο τον μόνο εχθρό μου
Όταν βρέχει πάντα θυμάμαι το κλάμα αυτού του κόσμου
Θεε μου δύναμη δωσ' μου
στις πλάτες μου να πάρω όλο το βάρος και τον πόνο
να τα βάλω με τον Χρόνο τον μόνο εχθρό μου

Εκείνος γέλασε... καθώς πλησίαζε η ματιά του τρύπησε την σκέψη μου...
πόνεσε την ψυχή μου... και σαν να την έκλεψε... δείλιασα για λίγο...
μα δεν υπήρχε γυρισμός... Εκείνος ήρθε και...

Γέλασε μπροστά μου έμοιαζε άτρωτος αδάμαστος
Σήκωσε το σφυρί του τότε άρχισε να βρέχει πιo πολύ
έκανα πίσω δεν με βρήκε το χτύπημα μα
μόλις το σήκωσε απ' το χώμα καυτή λάβα ξεπήδησε
σαν ματωμένη πληγή κύλισε μ' έκαψε
γονάτισα εμπρός του μα τράβηξα το σπαθί μου
και του κατάφερα ένα χτύπημα στο πόδι γιατί μόνο εκεί τον έφτανα
και γύρισα με μίσος τη λαβή μου
τότε ούρλιαξε κι ακούστηκε οργή Θεού
Ήταν το τέλος το ένιωθα μα όχι το δικό του
γιατί όλη η δύναμή μου είχε χαθεί κι αυτός στεκόταν όρθιος ακόμα
κι έλαμπε το μίσος στην ασπίδα του
καθρέπτης έγινε και είδα τον κακό εαφτό μου
δυό λόγια είπε σαν ξόρκια κι έπειτα μαζεύτηκε
Γύρισε την πλάτη σιωπηλά και έφυγε
όμως μαθεύτηκε ότι ο πολεμιστής πτοήθηκε
και ότι ζει με ντροπή, τώρα η νίκη είναι ολοκληρωτική
γιατί ο Χρόνος σπέρνει μίσος και θερίζει φθόνο
σε αφήνει να ζεις σ' ένα ατέλειωτο σκοτάδι
κάνει χάδι να μοιάζει κάθε θανάτου σημάδι

Όταν βρέχει πάντα θυμάμαι το κλάμα
αυτού του κόσμου Θεε μου δύναμη δωσ' μου
στις πλάτες μου να πάρω όλο το βάρος και τον πόνο
να τα βάλω με τον Χρόνο τον μόνο εχθρό μου
Όταν βρέχει πάντα θυμάμαι το κλάμα
αυτού του κόσμου Θεε μου δύναμη δωσ' μου
στις πλάτες μου να πάρω όλο το βάρος και τον πόνο
να τα βάλω με τον Χρόνο τον μόνο εχθρό μου